Κάποτε θυμάμαι έβλεπα ένα όνειρο
Ο άνεμος ξερνούσε ηλιαχτίδες στην έρημο
Κόκκινα τριαντάφυλλα τα χείλη σου έμοιαζαν
Γαλάζιους έρωτες τα μάτια σου έκρυβαν
Καθώς σκοτείνιαζε έμοιαζες με βασίλισσα της νύχτας
Βούλιαζες σε αγκυροβολημένα ταξίδια μιας μυστηριώδης ατμόσφαιρας
Μαύρες τουλίπες με μώβ λάμψεις στα πέταλα κρατούσες
Μέσα σε μαύρα μαντήλια γεμάτα αίμα κολυμπούσες
Και όταν έφτασα στην τσαλακωμένη αυλή σου
Βελούδινα φθινόπωρα θύμιζαν την ψυχή σου
Ξεχασμένα σκισμένα χείλη σκόρπιζαν μουχλιασμένες ιστορίες
Κι εσύ, η ματωμένη βασίλισσα με τα γαλάζια μάτια χαμογελούσες ! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου